Op de allereerste vakantiedag worden de zeilen gehesen en pas de laatste weer gestreken. Fervent zeiler Erik Prins (58, docent en consultant) pakt ieder vrij moment om op zee te kunnen zijn. Samen met zijn vrouw vaart hij momenteel bij Denemarken. Volg zijn blog!
BLOG – “Na vijftien jaar zeilen in Friesland wilden we nieuwe kusten ontdekken. We wilden naar de Oostzee en dat vroeg om een groter schip. “In 2012 vonden we Bel Esprit, een zeiljacht van ruim tien meter met geruststellend grote tanks voor water en brandstof. Drie weken geleden vertrokken we voor de vierde keer naar de Oostzee.
Wij plannen niet meer, de wind bepaalt de route
Van Leeuwarden naar Lauwersoog voeren we rustig op de motor om er een beetje in te komen. Van Lauwersoog zeilden we in één dag naar Norderney, het Duitse Waddeneiland met de beste jachthaven. Het getij bepaalt dan de dag. Om met hoogwater aan te komen op Norderney moesten we om half zeven ’s morgens vertrekken. De wind bleef goed waaien uit het westen dus zeilden we de volgende dag meteen door. De lange tocht naar Brunsbüttel kostte ons dertien uur.
Zeemijlen en kilometers
We aten op zee want pas om half negen ’s avonds gingen we de sluis door naar het Kieler Kanaal. De Oostzee is dan nog precies honderd kilometer varen. Op zee varen we zeemijlen; op binnenwater kilometers. Ook dat is een lange dag als je op de motor niet harder vaart dan elf kilometer per uur. De beloning is immens. Na vier dagen varen vanaf Leeuwarden kom je aan in een prachtig eilandenrijk zonder bruggen en sluizen. Elke dag een nieuwe haven; elke dag een nieuwe keuze. Wij plannen dan niet meer, maar laten de wind de route bepalen.
Deense vrijetijdsbesteding
De wind stond de volgende dag precies goed voor Marstal op het Zuid-Deense eiland Ærø. Een zeer populaire haven voor Duitse zeilers en een populaire grill-pladsen voor de Denen. Die avond zaten er meer dan honderd mensen te grillen op de prachtig aangelegde grasvelden naast de haven. Ik telde achtentwintig picknicktafels voor de populairste Deense vrijetijdsbesteding. Via het oude havenstadje Fåborg op Fünen zeilden we naar de Haderslev-fjord, volgens de Denen zelf hun mooiste fjord. Haderslev zelf was minder geslaagd. Een zeer saai stadje aan het einde van een magnifieke fjord. Bossen, grote velden met lupines en weides met paarden aan weerszijden van een smalle, maar goed betonde vaargeul.
Daar zijn de dolfijnen die de boot begeleiden
De dag erna voeren we de fjord weer uit en koersten noordwaarts naar Middelfart. Daar zijn de grote bruggen die Jutland en het eiland Fünen met elkaar verbinden. Daar zijn ook altijd dolfijnen die de boot begeleiden bij de vaart onder de bruggen door. Telkens is het weer heel speciaal om de rugvinnen naast of voor de boot te zien.
Zuidelijke bries
Op een zuidelijke bries voeren we naar het noorden; beide zeilen vol in de wind, het grootzeil over stuurboord en de uitgeboomde fok over bakboord. Net de Friese Fluessen maar dan een tikkeltje breder. Wel zie je telkens land. De kust van Oost-Jutland aan bakboord en de kust van Fünen aan stuurboord. Via het piepkleine havenplaatsje Hov zeilden we naar Arhus, dit jaar Culturele Hoofdstad van Europa.
Tijd bestaat niet meer, alleen wind en tij
Hier blijven we een paar dagen. En dan? Misschien de Arhus-baai nog wat verder verkennen en wandelen in Mols Bjerge. Of naar ons favoriete eiland Samsø, waar de gemeenschap al een paar jaar zelf meer energie opwekt dan ze gebruikt. Elk jaar rijden er minder auto’s op fossiele brandstof want stroom is er genoeg. En dan langzaam weer zuidwaarts met de nadruk op langzaam. Tijd bestaat eigenlijk niet meer, alleen wind en tij. Is er een groter vakantiegevoel denkbaar?
