Duncan

Zoete herinneringen aan het songfestival

Het is de week van het Eurovisiesongfestival. Vanavond en donderdagavond zijn de halve finales. De inzending van Nederland, Duncan Lawrence, staat hoog bij de bookmakers. Zou het dan dit jaar echt gebeuren? Zit winnen met het nummer ‘Arcade’ er echt in?

Het songfestival brengt zoete herinneringen bij mij naar boven. Toen ik jong was, was ik echt fan te noemen. De avond van het songfestival was heilig en ik zou een feestje of andere activiteit zeker overgeslagen hebben om te kunnen kijken. De Lp van Johnny Logan die nog steeds ergens boven ligt (naast die van Fame) is een stille getuige. Ik vond hem trouwens ook gewoon knap. Het liedje ‘Making your mind up” van Bucks Fizz kan ik nog zo meezingen en dat met het lostrekken van de rokjes was in die tijd heel wat.

Over aantekeningen en een bloedspannende puntentelling

Bucks FizzAls je de statistieken erbij pakt kun je zeggen dat het de eerste helft van mijn leven best wel goed ging met de Nederlandse inzendingen. Dat verbaast me een beetje, omdat de indruk gewekt wordt dat ‘we’ het al sinds Teach-In slecht doen. Maar het klopt wel met mijn herinneringen, want dit waren de jaren dat ik speciaal de landelijke krant kocht omdat daar een katern in zat met alle deelnemers en een vak voor aantekeningen. Daar schreef ik dan dingen op als “vals”, “lelijke jurk”, “mooi!!” of “idiote act” op. De puntentelling was altijd bloedspannend.

Het tij keerde echter. In het kader van ‘vroeger was alles beter’ moet ik zeggen dat ik dan ook een flinke songfestivaldip heb gehad. Zoveel deelnemende landen, twee halve finales in de week ervoor, slechte inzendingen, steeds meer idiote acts; ik vond het een tijdlang niet meer zo leuk. Inmiddels kijk ik echter weer met plezier. We presteren goed en samen met mijn lief (die het allemaal wel gezellig vindt, maar er ook prima zonder kan) breng ik de laatste jaren de finaleavond door met een vast groepje andere fans. Eerst gezellig eten in het thema van het organiserende land, daarna worden briefjes uitgedeeld voor punten en aantekeningen en er is een groot scherm waarop alle tweets over het festival voorbij komen. Dat laatste is vooral ook erg hilarisch. Kortom: ik kan mijn hart weer ophalen.

De statistieken

Teach-InMaar even terug naar de statistieken. Ik ben van december 1968, dus de eerste editie van het festival in mijn leven was die van 1969. Meteen een goed jaar, want toen Lenny Kuhr won met De Troubadour. Hoe de puntentelling in die tijd ging weet ik niet, want ze haalde maar 18 punten. Blijkbaar was dat genoeg voor de winst, die ze trouwens moest delen met Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Voor mijn geboorte had Nederland ook al twee keer gewonnen. In 1957 (Corry Brokken – Net als toen) en in 1959 (Teddy Scholten – ’n Beetje). Dat waren nog eens tijden. Drie keer de felbegeerde prijs in een tijdsbestek van dertien jaar. Kom daar nu nog maar eens om. De laatste overwinning voor ons land was in 1975. Ik was pas zes en daar weet ik helaas niets meer van. Getty zong Teach-In met Ding-a-dong naar de eerste plaats (met 152 punten) en sindsdien is het ieder jaar weer de grote vraag: gaan we nu dan eindelijk weer een keer winnen. De Common Linnets waren er vijf jaar geleden echt heel dichtbij, met een tweede plaats. Een hoogtepunt, al was het wel een beetje jammer dat Ilse en Waylon op onverklaarbare wijze ruzie kregen en wij daar nooit het fijne van te horen hebben gekregen. Maar goed, hun verschil van mening beïnvloedde de prestatie niet en second best was al heel mooi.

Top tien noteringen

Voor wie het leuk vindt: we zijn best vaak in de top tien beland:

Liedje Waterman

Top 10

De finale niet eens gehaald

De lijst toont aan dat we er pas sinds de 21e eeuw weinig meer van bakken. Door het invoeren van de halve finales hebben we zelfs acht jaar op rij de finale niet eens gehaald (dankzij Glennis, Treble, Edsilia, Hind, de Toppers, Sieneke, de 3J’s en Joan Franka). Toen was de lol er snel af, want we blijven toch chauvinistisch en zonder Nederland duurt de puntentelling ineens zooo ontzettend lang.

Maar daar was ineens rockchick Anouk. De laatste die je na een deelnemer met een indianentooi zou verwachten op het songfestival, maar ze deed het. En hoe! Birds is een prachtig nummer en we waren niet alleen terug in de finale, maar ook in de top tien. Het jaar daarna dus een tweede plek en tja, toen kwam Trijntje. En echt, ik vind haar een hele goeie zangeres. Maar dat broekpak was te erg en de tekst van het refrein (Why, why-ai-ai-ai Why-ai-ai-ai) maakte dat niet echt goed zullen we maar zeggen. Gelukkig deden Douwe Bob, O’G3NE en Waylon het de laatste drie jaar een stuk beter. Al was de kritiek op de dansers en de panterjas van de ‘outlaw’ ook niet mals. Maar ja, het songfestival is ook vooral leuk omdat er altijd wel iets te zeuren valt.

Klaar met Ding-a-dong

DuncanDonderdag mag de vrij onbekende Duncan Lawrence Teach-In van de troon stoten. Dat hoop ik ook echt voor Getty; na 44 jaar is het wel klaar met Ding-a-dong. Ik ga er vanuit dat hij in ieder geval de finale van zaterdag gaat halen. En wie weet wordt het in Israël een Nederlands fe Duncan Lawrence Teach-In van de troon stoten. estje. Wij zijn er klaar voor.

Foto’s Duncan: AVROTROS/ Paul Bellaart

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top