BLOG – Rond mijn vijftigste levensjaar raakte ik geboeid door een uitspraak van de Zwitserse psychologe Julia Onken. Zij noemde het eerste deel van je volwassen leven, ongeveer tot de overgang, de periode van het lichamelijk moederschap, de periode daarna die van het geestelijk moederschap. Dit principe van twee perioden in je leven geldt naar haar zeggen ook voor mannen. We zouden ons in het tweede deel van ons leven meer bezig moeten houden met zaken, die de geest betreffen. De menopauze kan volgens veel van haar lezers een aanzet zijn tot een nieuwe creatief-geestelijke levensfase.
Ik wilde zo graag een wijze oma worden
Met dat gegeven ben ik enthousiast aan het werk gegaan, want het interesseerde mij bijzonder. Bovendien wilde ik zo graag een wijze oma worden. Allereerst las ik veel boeken, die in die periode mijn aandacht trokken. Ik ging me bezighouden met een bewustwordingsproces, dat al eerder was ingezet, maar nu veel meer aandacht kreeg. Ik had daar nu immers alle tijd voor. Bezig zijn met grote levensvragen, zoals ontdekken wie je in wezen bent en waartoe je hier op aarde kwam en de vraag of ik hier toevallig ben of dat er wellicht een bedoeling achter zit, dat blijkt achteraf een interessante bezigheid, die met vallen en opstaan, langzaamaan steeds meer duidelijkheid verschaft. Het is soms ook een pijnlijk gevecht, omdat je dingen in jezelf ontdekt, die je liever weggestopt zou hebben. Toch zijn zulke momenten achteraf ook waardevol, omdat je zo moedig was ze te herkennen als deel van jou.
Mijn boekenplanken raakten overvol
Ik ontdekte, dat mijn belangstelling vooral uit ging naar boeken over spiritualiteit, mystiek en gnosis. Mijn boekenplanken raakten steeds voller en er verschenen zelfs dubbele rijen, maar er gebeurde ook iets in mijn bewustzijn, in mijn geest. De inhoud van de boeken vulde mijn honger naar kennis. Zo ontdekte ik, dat met je geest meer mogelijk is, dan ik eerder ooit vermoedde.
Een wonderlijke ervaring
We zaten samen in haar kamer, mijn collega en ik. We bespraken de agenda en de leiding voor een vergadering van inval leerkrachten bij het speciaal onderwijs. Mijn collega was volgens mij de juiste persoon om bij deze gebeurtenis de leiding over te nemen. De vorige vergadering die we organiseerden vanwege steeds terugkerende moeilijkheden, had ik de leiding. Daar botsten toen de verschillende belangen. Een andere aanpak was dus beslist nodig. Ze aarzelde en zei: “Dat durf ik niet”. We wisten allebei, dat een zachte aanpak meer effect zou hebben, dus kwam zij als persoon beter in aanmerking. Zij moet het doen, dacht ik en keek haar vol verwachting aan.
‘Wat straalde jij’
Opeens zag ik het letterlijke resultaat van wat er in mijn geest en mijn gedachten was gebeurd. Er verscheen een prachtige oranje gloed rond haar hoofd. Het was een stralend licht dat vibreerde. Sprakeloos moet ik hebben gestaard naar dat heel aparte, naar dat fantastische gezicht. Toen ik na een poosje weer woorden kon vinden zei ik: “Wat straalde jij”. Haar reactie was: “Zo voel ik me ook. Ik ga het ook doen, die vergadering leiden”. Ik was stomverbaasd.
Begin van een lange reis
Ik had iets gezien, dat anderen misschien een aura noemen, maar voor mij was dit een onbekend verschijnsel. Het duurde niet lang, misschien maar enkele minuten, maar dat maakte het niet minder indrukwekkend. Ook het resultaat daarna was overweldigend, want de vergadering verliep zoals we graag wilden. We boekten interessante resultaten. Veel vragen bleven me daarna nog bezighouden. Het was duidelijk het begin van een lange reis, die ik nog voor de boeg had op het terrein van het geestelijk moederschap.
