Wát is er nou zo leuk aan kleinkinderen?

‘Heb jij al kleinkinderen? Nee, dan weet je niet wat je mist’. Sinds kort vind ik al die enthousiaste opa’s en oma’s om me heen wat overdreven. Zeker als tijdens verjaardagen de foto’s van de kleinkinderen worden geshowd. De oh’s en ah’s zijn dan niet van de lucht. Maar wat er niet wordt verteld…

In gesprek met meerdere opa’s en oma’s probeer ik ook dat wat er niet leuk is aan kleinkinderen boven tafel te krijgen. Merel van 67 jaar vertelt: “Heb je net je vrijheid terug, komen ze met de kleinkinderen aanwaaien. Die kinderen vragen enorm veel aandacht, dat heb ik mij niet zo gerealiseerd. Als je aan het oppassen bent en de kinderen maken constant ruzie, dan is oppassen niet leuk. Dan zucht ik maar een keer flink.

‘Ik vind het echt niet fijn’

Als ze een hele dag zijn geweest, ben ik blij dat ze ’s avonds weer weggaan. Overal in het hele huis ligt speelgoed. Vooral als de ouders erbij zijn geweest, dan ga je niet meteen lopen opruimen en is het net of er een bom is ontploft. Waar ik mij aan kan ergeren is dat ze op mijn mooie bank gaan springen en op de stoelen gaan hangen. Ze zitten niet recht aan tafel, maar hangen met de benen over de leuning. Ik probeer geen politieagentje te spelen omdat de ouders er vaak bij zijn. Maar ik vind het echt niet fijn.”

‘Eén van onze kleinkinderen is niet leuk’

De stelregel ‘horen, zien en zwijgen’ wordt vaak toegepast. Veel opa’s en oma’s denken: ‘dat deden wij vroeger heel anders’, maar dat wordt niet hardop uitgesproken. Bob (72) geeft een voorbeeld: “Met eten, als een kind smakt, wordt dit afgedaan met een grapje. Het is meestal dé manier om irritaties duidelijk te maken, zodat het kind dit niet als een vervelende opmerking ervaart. Je wilt ook graag dat ze het leuk hebben bij je en dat ze terugkomen.”

“Eén van onze kleinkinderen is niet leuk en wij balen echt als zij op bezoek komt,” vertelt Thea (64). “Bij de andere kleinkinderen verheugen wij ons juist altijd op hun bezoek. Het bewuste kleinkind is vier jaar en totaal onhandelbaar. Als ze op bezoek is geweest is er altijd wel iets kapot of beschadigd.”

Wat maakt die band dan toch zo bijzonder?

Alle negatieve uitingen over de kleinkinderen lijken als sneeuw voor de zon te verdwijnen als naar de band met de kinderen wordt gevraagd. “Toen wij hoorden dat wij grootouders zouden worden, waren wij er een beetje stil van. Zodra ik de baby in mijn armen had was het meteen een van ons. Het is niet uit te leggen als je het niet hebt meegemaakt. Net of je hart meegroeit; je geeft het leven door,” zegt Simone (68).
Hans (71): “Ik ben er nooit mee bezig geweest of ik het wel leuk zou vinden. Het overkomt je en vanaf dat moment is het geweldig. Die intensiteit had ik eigenlijk niet verwacht. Hilde (73): “Je gaat een nieuwe fase in en er komt iets nieuws waarvan je het bestaan nog niet wist.”

Alle grootouders zijn van mening dat ze voor hun gevoel veel meer bezig zijn met hun kleinkinderen dan ze ooit met hun eigen kinderen waren. Vooral vaders hadden vroeger geen tijd om hun eigen kinderen zoveel aandacht te geven. Nu hebben ze als opa wel de tijd om bijvoorbeeld naar de zwemles mee te gaan en net zo gespannen te zijn als het kind dat moet afzwemmen.

Hoe vaak zie je ze en hoe vaak wil je ze zien?

Jet (60): ”Wij zien de kleinkinderen vaak genoeg. Ons leven wordt er wel door geregeerd. Je wilt ze veel aandacht geven maar dit gaat ten koste van andere bezigheden. We zijn nog een fitte opa en oma, daardoor kunnen wij nog veel dingen met de kinderen doen.”

“De frequentie is goed en beslist niet meer,” zegt Merel stellig. “We passen één dag in de week op. Voor ons is het een ontzettend mooie tijd. Een herbeleven van wat je met je eigen kinderen hebt opgedaan, maar dan anders.”

Hilde: “Fantastisch als de kleinkinderen komen aanwaaien. Als ze er zijn vinden wij het leuk en als ze er niet zijn dan hebben wij het over ze. Dan zeggen wij tegen elkaar dat het nodig tijd wordt dat wij ze weer even zien. Een uurtje is prima. Je hebt best momenten, vooral als je een hele volle dag hebt gehad, dat je denkt van… (zucht). Als ze er dan weer zijn is dat gevoel ook zo weer weg.”

En dan die confronterende uitspraken

“Kinderen zijn heel direct. Als ze iets zien of voelen dan zeggen ze dat. Oma waarom heb je zoveel rimpels in je gezicht? Oma, waarom ga je niet mee op de trampoline springen? Goh, opa je hebt heel oud vel op je handen. Oma, jouw velletje hier is net zo zacht als de buik van een baby. Ook al wordt daarmee het vel van de bovenarmen geduid, toch maakt het veel grootouders niet uit. “Ik vind dat ook wel weer leuk. Ze accepteren je zoals je bent”, legt Bob uit. Ook als je als opa als klimrek wordt gebruikt en daarna dagenlang met pijn in zijn rug rond loopt. “Die kleinkinderen, die maken mijn dag helemaal goed,” sluit Jet af.

 

 

Deel dit artikel

1 gedachte over “Wát is er nou zo leuk aan kleinkinderen?”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top