Borstkanker is geen roze feestje

Toen ik als medisch journalist in 2007 Het Borstkankerboek schreef, samen met twee oncologisch chirurgen van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam, noteerde ik dat één op de negen vrouwen borstkanker kreeg. Nu, tien jaar later, is dat één op de zeven. Tachtig procent is vijftig jaar of ouder. Reden temeer om de verhalen van deze vrouwen te blijven optekenen.(JvB)

Voor het derde verhaal in deze borstkankermaand spreken we met Rian Terveer-Couperus (54)

Hoe vaak gebeurt het niet dat er voor een second opinion naar een Amsterdams of Bilthovens ziekenhuis wordt gereden. Als het aan Rian Terveer-Couperus ligt, behoort dat zo snel mogelijk tot het verleden. “Er komt een Fries Borstkankercentrum met vier lokaties, waar je na verwijzing binnen 24 uur terecht kunt voor een eerste diagnose en een behandelplan. Op zodanige wijze dat vrouwen, en soms ook mannen, binnen een dag de uitslag hebben wel of geen borstkanker. Indien er vervolgdiagnostiek dient plaats te vinden gebeurt dat op de centrale plaats (MCL) en hier wordt ook het behandelplan opgesteld. Iedereen moet op deze wijze dezelfde excellente zorg kunnen krijgen. Daar hoef je niet voor naar een ziekenhuis elders in Nederland..”

Rian vertelt het met een enorme gedrevenheid. Ze zet zich dan ook met hart en ziel in voor professionalisering van deze zorg voor Friese mannen en vrouwen. Als de diagnose en behandelplan bekend zijn, kan de nabehandeling plaatsvinden in een regionaal ziekenhuis zodat je als patiënt niet verder hoeft te reizen dan nodig is. “Die zorg voor mensen met borstkanker moet hier naar een hoger niveau, daar werk ik hard voor. Samen met een groot aantal andere betrokkenen.”

‘Het treft ook mannen en er gaan nog altijd veel mensen aan dood’

Rian doet naast haar fulltime baan veel vrijwilligerswerk in de zorg voor mensen met kanker. Zo is ze niet alleen de drijvende kracht achter de professionalisering van de borstkankerbehandelingen in Friesland, maar ook mede-oprichtster en bestuurslid van De Skulp, een centrum voor mensen in Friesland die leven met kanker. “Daar bieden we ondersteuning en begeleiding en zorgen we ervoor dat iedereen gezien wordt en zijn verhaal kwijt kan. De koffie staat er altijd klaar.”

Ze is nog maar net bekomen van een succesvol door haar georganiseerd symposium in Sneek over verschillende kanker-thema’s waaronder borstkanker. Er waren diverse professionele sprekers, standhouders en speed-daters. Haar persoonlijke boodschap heeft zij uitgedragen, namelijk dat iedereen de best mogelijke (na)zorg verdient. “We moeten af van dat beeld dat borstkanker een roze feestje is. Het treft ook mannen, daar is nu eindelijk een eigen website voor, en er gaan nog altijd veel mensen aan dood. Sinds 2012 ben ik aangesloten bij een kleine lotgenoten-contactgroep waar er in de laatste twee jaar inmiddels al vijftien van zijn overleden. Daar komt geen glitter en glamour aan te pas.”

In 2011 werd bij Rian zelf borstkanker ontdekt. “Ik had al een tijdje een onbestemd gevoel. Na mijn menstruatie voelde ik steken in mijn borst. Ik ging er mee naar de huisarts maar meende eerst zelf dat ik nu ook weer geen apen en beren moest zien. Ik beschreef het eerst nog als ‘lariekoek’. Op mijn verzoek stuurde de huisarts me toch door. Inderdaad werd er in eerste instantie niets vreemds gevoeld en niets gezien op de mammografie, maar een doortastende radioloog stelde gelukkig toch een echo voor.” Daarmee werd een lobulair carcinoom ontdekt, een kankersoort die in de melkklieren voorkomt en daardoor nauwelijks te voelen is en onzichtbaar kan zijn op zowel de mammografie, echo en MRI. Rian: “Het had een afmeting van 5,5 bij 4 bij 3 centimeter en is weggesneden.” Daarna volgden chemotherapie, waar ze wekenlang ziek van was, en bestralingen.

‘Ik kreeg vette opvliegers’

Omdat het een hormoongevoelige tumor betrof zijn bij Rian ook preventief de eileiders en eierstokken verwijderd. “Kwam ik daardoor acuut in de overgang terecht. Ik kreeg vette opvliegers en voelde me helemaal niet lekker. Ik heb er lang over gedaan om op te krabbelen. Vroeger gaf ik aerobiclessen, was altijd heel sportief en nooit ziek. Nu was ik door de behandelingen erg ziek. In het begin ging ik nog iedere dag wandelen, maar dat ging zelfs op een gegeven moment niet meer. Ik fietste nog eens de straat uit, maar verder dan de hoek kwam ik niet. Door een collega die toevallig voorbij kwam, ben ik naar huis gebracht.”

Inmiddels gaat het beter met Rian en is ze weer meer en meer zichzelf. “Mijn lijf kan niet zoveel meer hebben, het is echt veranderd, maar werken en wandelen doe ik weer volop. Ik accepteer wat er is gebeurd en ben niet bang, want dan raak je alleen maar verder in de put. Ik sta positief in het leven en maak me hard voor betere zorg voor borstkankerpatiënten. Dat is mijn missie.”

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top